Metapoznanie („myślenie o myśleniu”) jest stosunkowo młodą gałęzią psychologii. Dlatego też techniki metapoznawcze nie zagościły jeszcze w polskich szkołach. Niniejsza praca stanowi przyczynek do zmiany tego stanu. Praca oparta jest o rzeczywiście przeprowadzony trening metapoznawczy, który miał miejsce w Gimnazjum nr 2 w Polkowicach w roku szkolnym 2010/11.
Trening metapoznawczy wpleciony był w „normalny” tryb nauczania fizyki w gimnazjum. Podstawowym celem była przecież realizacja programu nauczania w jak największym zakresie. W trakcie lekcji korzystano z narzędzi opisywanych w literaturze metapoznawczej takich jak: Vee-diagram, mapy konfliktu, map myśli czy diagramu Venna; dostosowanych do treści wymaganych na lekcjach fizyki.
Po półrocznym treningu przystąpiono do pomiaru, mającego wykazać, czy uczniowie lepiej radzą sobie z rozwiązywaniem zadań problemowych, choć nie wychodzących poza standardowy zakres materiału. Podstawowe pytanie na jakie ma odpowiedzieć niniejsza praca, dotyczy zależności nabytych umiejętności a osiągniętych wyników nauczania. Opracowane narzędzie – ankieta wypełniana przez uczniów w trakcie rozwiązywania zadań – opracowano na podstawie podobnych przykładów istniejących w literaturze.
Uczniowie, którzy stosowali strategie metapoznawcze lepiej radzili sobie z zadaniami otwartymi z fizyki.
Strategie metapoznawcze silnie korelują z sukcesem szkolnym