Doświadczenia uczniowskie są przetwarzane dalej w sposób niewerbalny przed rozpoczęciem nauczania zaplanowanych treści. Nauczyciel tworzy most z niewerbalnego przekazu nauczanego pojęcia, a następnie omawia to pojęcie spajając doświadczenia uczniów z wiedzą ekspercką. Nauczyciel przenosi uczniów do obiektywizmu, nakłaniając ich do odejścia od swojej intuicji i spojrzenia na nauczane treści tak jak widzą je eksperci, szczegółowo przedstawiając fakty i rozpatrując teorie. W ten sposób przygotowuje uczniów do następnego kroku, opanowania umiejętności. 

W filmie pt: "Temple Grandin" główna bohaterka przywołuje z pamięci kolejne konkretne obrazy.To pozwala jej rozwiązać problem. Nie chodzi tutaj o manipulowanie w wyobraźni przedmiotami tylko o zestawienie fragmentów widzianych kiedyś obiektów.

Taka strategia sprawdza się przy rozwiązywaniu prostych zadań z przedmiotów przyrodniczych a co najważniejsze pozwala uczniowi zobaczy "końcowy projekt" zastosowania wiedzy w nowej rzeczywistości. Cyt: Wyobraźnia pozwala odpowiedzieć na pytanie " a co jeśli?" wydobywając  prawdopodobne konsekwencje określonych sytuacji lub podjęcia pewnych działań.

Na podstawie S.T. Moulton, S.M. Kosslyn, Imagining Predictions

Pomóż uczniowi znaleźć konkretny, wyraźny obraz lub dźwięk przedstawiający nauczane pojęcie kluczowe.

Możesz je wyrazić za pomocą wrażeń zmysłowych. Możesz wizualizować tworząc ciąg skojarzeń. 

 Np. słowo "SPRAWIEDLIWOŚĆ"  jako np. sędziowską togę, wagę-symbol sprawiedliwości. Twórz ten ciąg dopóki uczeń nie zobaczy konkretnego obrazu, który może zmieniać. Zwracaj uwagę na emocje, które towarzyszą poszczególnym obrazom. Czasem wizualizacja może wywołać silne wrażenia zmysłowe szczególnie, kiedy słowo oznacza rzeczywisty przedmiot. Pewne słowa, powiązane z wiedzą pierwotną będą wywoływały wyraźne wspomnienia. Jeżeli  jednak utworzony obraz nie będzie powiązany z doświadczeniem ucznia to możemy się spodziewać, że mimo wizualizacji, uczniowie nie zobaczą żadnego obrazu. Ważne jest aby nauczać jak przekształcać "pojęcia" w "szczegółowe obrazy" 

Arystoteles powiedział: "Największą rzeczą jest bycie mistrzem metafory".

W konfrontacji z rzeczywistością  umysł działa tak, jakby szukał odpowiedzi na pytanie – czy wcześniej już miałem do czynienia z czymś podobnym?     

Metafory są bardzo użyteczne w nauczaniu i uczeniu się, ponieważ wykorzystują wiedzę już istniejącą jako rusztowanie, na którym można budować nową wiedzę lub zobrazować właściwość nowego pojęcia, którego należy się nauczyć. Jak zobaczymy na filmie pt.:"Szkolny chwyt"  użyta metafora pomogła uczniom poradzić sobie z nową koncepcją "wolności". Metafora wykorzystała wiedzę, jaką uczeń ma na temat otaczającego świata, aby zilustrować właściwość nieznanego tematu. W ten sposób nauka odbywała się na podstawie dotychczasowej wiedzy uczniów.

Metafory są strukturami poznawczymi, pozwalającymi pojmować to, co abstrakcyjne, wykorzystując pojęcia odnoszące się pierwotnie do tego, co konkretne. Istotą metafory jest zrozumienie i przeżywanie jednego rodzaju rzeczy w kategoriach innych. Jak mogliśmy zobaczyć na filmie pt: „Szkolny chwyt” metafora maszyny dotyczyła przechwycenia istotnej natury uczniowskiego doświadczenia związanego z wolnością. Bardzo wyraźne został  pokazany most miedzy nauczanym pojęciem a wiedzą podstawową uczniów.  Poczucie zrozumienia było natychmiastowe. Metafora jest czynnym procesem, zrozumienia naszej rzeczywistości.

Metafora może być jedną z najbardziej skutecznych metod nauczania. Kiedy tworzymy metaforę, musimy zrozumieć istotę tego czego uczymy.

Metafory działają zawsze, gdy mowa jest o pojęciach abstrakcyjnych.

Metafory są najcenniejszymi narzędziami w zestawie narzędzi edukacyjnych. Rozważ niektóre z następujących faktów:

• W analizie programów telewizyjnych dziennikarze używali około jednej unikalnej metafory na każde 25 słów.
• W XIX wieku William James, Charles Darwin i Friedrich Nietzsche potwierdzili, że metafora jest niezbędna do nauki.
• Metafory są nie tylko użyteczne w ujawnianiu ukrytych aspektów rzeczywistości, ale także stanowią podstawę dla całego ludzkiego uczenia się i zrozumienia.
• Wykorzystanie metafor podczas nauczania zwiększa przywołanie informacji  z pamięci zarówno w teraźniejszości  jak i po znacznych odstępach czasu.

Rozumowanie analogiczne jest szczególnym rodzajem myślenia na podstawie, którego z łatwością odwołamy się do uczniowskich doświadczeń, wiedzy podstawowej, do znanych przykładów. Wychodzimy zawsze od konkretnej sytuacji rodzącej pytanie, na które nie znamy odpowiedzi. By jej udzielić, szukamy przypadków, które są podobne do naszej sytuacji, a więc takie gdzie znaleziono rozwiązanie. To potwierdza, że myślenie konkretne w odwołaniu do doświadczenia ucznia i abstrakcyjne uogólnianie są ze sobą powiązane. Analogia prowadzi ucznia od konkretnej sytuacji, poprzez podobieństwo do innej konkretnej sytuacji, i do zastosowania abstrakcyjnej teorii. 

Jeszcze raz: kluczem do myślenia analogicznego jest skojarzenie. Proces myślowy przebiega tu następująco: pojmujemy nową koncepcje dzięki skojarzeniu jej z czymś, co jest nam doskonale znane. Dzięki analogiom, nie tylko łatwiej jest zrozumieć nowe pojęcia, ale też łatwiej zagnieżdżają się one w naszej głowie. Często jest tak, że w konfrontacji z rzeczywistością nasz umysł działa tak, jakby szukał odpowiedzi na pytanie – czy wcześniej już miałem do czynienia z czymś podobnym?  

Analogie mogą pomóc uczniom zobaczyć rzeczy z nowej perspektywy, pomóc zrozumieć abstrakcyjne pojęcia.

Uczeń mówi, że znane z życia codziennego sytuacje, pojęcia, zjawiska brzmią   „ dziwnie znajomo“ i  to  „dziwnie znajomo”  zostaje połączone  z nowym problemem lub sytuacją w celu rozwiązania problemu i dojścia do pełnego zrozumienia abstrakcyjnego pojęcia. 

Metoda heurystyczna angażująca liczne procesy umysłowe związane z myśleniem: abstrahowanie, kombinacje, budowanie analogii. Uproszczoną wersją jest technika superpozycji składająca się z nastepujących etapów:

1.Zdefiniowanie pojęcia/zjawiska/problemu.

2.Wybranie pojęcia do superpozycji-dowolnego pojęcia z innej dziedziny niż problem, który analizujemy.

3.Przeanalizowanie pojecia-stworzenie listy jego funkcji, atrybutów, definicji.

4.Znalezienie analogii miedzy problemem wejściowym a pojęciem wybranym do superpozycji.

5.Przeniesienie rozwiązań możliwych dla pojęcia na opracowany problem. 

Spójrz na ten obrazek

Spróbuj teraz połączyć kropki trzema liniami bez odrywania ołówka od kartki czy powtórnego prowadzenia ołówkiem po którejkolwiek z lini już narysowanych. Skończ rysunek w punkcie, z którego wyszedłeś. Czas na wykonanie zadania to trzy minuty. Udało się?

Jeżeli zadania nie udało się dokończyć to proszę się nie martwić. W przeprowadzonym eksperymencie 78% uczestnikom nie udało się rozwiązać zadania w wyznaczonym czasie.

Rozważmy sytuację: w trakcie rozwiązywania tego zadania została włączona żarówka na lini twojego wzroku  kiedy ty zastanawiałeś się nad zadaniem. Rozwiązanie prawdopodobnie nastąpiłoby natychmiastowo.  Wyda się to trochę jak science fiction ale żarówka aktywowałaby koncepcje powiązane z wglądem i w ten sposób uzyskalibyśmy torowanie. Dlaczego?

Torowanie: żarówka kojarzy się z kreatywnością i wglądem. Kiedy jest włączona to jesteśmy bardziej kreatywni i nielinearni w swoim myśleniu.

Umiejętność właściwego torowania zwiększa kreatywność  uczniów i popcha ich we właściwym kierunku. To nie musi być żarówka ale inne obrazy, kolory, szczęśliwe twarze, radosna muzyka. Wszystko co może pobudzić uczniowską wyobraźnię z udziałem świadomości lub też nie.

Na podłodze leżą Joe i Mandy, nie żyją, dookoła rozbite szkoło, kałuża wody i piłka bejsbolowa; co się stało?

Żeby rozwiązać zagadkę potrzeba opanować dwa tryby postępowania, gromadzenie danych na temat zdarzenia i odwołanie się do szerszego całościowego obrazu. Oba spojrzenia są niezbędne i jest konieczność dystansu wyobraźni. Robiąc sobie przerwę  w wymyślaniu rozwiązania pozwalamy wyobraźni na konsolidowanie i przebudowywanie informacji, które zdobywamy. 

1.  W zamkniętym od wewnątrz biurze jest martwy mężczyzna. Na biurku leży kilka kartek papieru, długopis i zaklejona koperta. Jak on zginął?
2. Pewien facet jest ubrany całkowicie na czarno. Ma czarne buty, skarpetki, spodnie, sweter, rękawiczki i kominiarkę.Idzie czarną ulicą, na której nie świeci się żadna latarnia. Nie widać też księżyca - jest nów, a niebo zachmurzone. Naprzeciw niego z dużą prędkością jedzie czarny samochód z wyłączonymi światłami - jednak w jakiś sposób kierowca zobaczył mężczyznę i się zatrzymał. Jak to możliwe?

1. Ludzie od dawna wierzyli, że obraz wpływa na rzeczywistość. Najwcześniejsze obrazy pochodzą z ery lodowcowej i były tworzone na ścianach jaskiń. Przedstawiały zwierzęta i ludzi noszących maski zwierząt. Tworzone na potrzeby większych łowów. Późniejsze obrazy kultur rozwijających się między Tygrysem a Eufratem miały charakter rolniczy. Obrazy były tworzone aby zapewnić więcej plonów.
2. Szamani byli lekarzami czarownikami, którzy używali technik wizualizacyjnych, aby uzdrowić pacjentów lub rzucić klątwę na wrogów.

Badania naukowe pokazują, że wizualizacja dobrze działa w rozwiązywaniu problemów, docieraniu do zapomnianych wspomnień, znajdowaniu twórczych rozwiązań itp. 

Uczenie obrazem angażuje uczniowską intuicje, emocje, myślenie nielinearne. 

W jaki sposób umysł tworzy obrazy? Teoria mówi, że pracuje jak komputer i ma trzy podstawowe funkcje.

1. Szuka w pamięci podstawowych szczegółów pojęcia;
2. Tworzy obraz pojęcia;
3. Dodaje szczegóły