5 Etap-Rozszerz, pytanie "co jeśli..."
Rozszerz to 5 etap lekcji, w którym to uczeń uczy się poprzez proces odkrywania siebie. Większość uczniów lubi podejmować działania i uczyć się metodą prób i błędów. Etap wzmacniania poczucia własnej wartości i ochrony samooceny. Eliminowanie strategii samoutrudniania.
Dzięki pytaniu "co jeśli..." czynimy uczenie istotne dla uczniów. Uczniowie dzielą się tym czego się nauczyli co pozwala rozwijać nowe wnioski, nowe doświadczenia. Ten proces przygotowania, prezentacji i refleksji wymaga świadomego myślenia o tym jaki jestem ja jako uczeń i pokazuje jaki jestem w relacji z innymi. Pozwala to uczniom nam myśleć o ich własnym procesie myślenia.
Na tym etapie lekcji nauczyciel pobudza wyobraźnię uczniów; będzie miał okazję inspirować i wspierać uczniów dając im informację zwrotną.
Nauczyciel tworzy atmosferę celebrowania wyników/projektów jakie uzyskają uczniowie po modernizacji nauczanych treści. To czas kiedy uczniowie dzielą się swoimi wynikami i konstruują pytania metapoznawcze. To czas kiedy uczeń uczy ucznia.
Nauczyciel jedynie mentoruje przy tworzeniu projektów, wspomaga uczniów w adaptacji i tworzeniu własnej użyteczności nauczanego materiału.
Nauczyciel to cheerleader prowadzi uczniów do metafizycznej samooceny.
Kluczem 5 kroku jest adaptacja. Jest to twórcza manifestacja nauki. Uczeń jest jak kucharz w kuchni, który smakuje swoje potrawy. Kształtująco dochodzi do takiego smaku potrawy, którą po ostatecznym przyrządzeniu podda ocenie sumującej konsumentowi.
Ocena sumująca wymaga wyszczególnienia kryteriów. Uczniowie muszą wiedzieć, czego się od nich oczekuje i jak będą oceniane ich projekty. To zupełnie co innego niż tylko powtórzenie wiedzy faktograficznej na sprawdzianie. Tutaj zaczyna się indywidualizacja nauczanych treści. Nauczyciel traktuje każdego uczenia wyjątkowo gdyż to uczeń sam dokonuje wyboru w jaki sposób wykorzysta nauczany materiał w nowej odsłonie. Uczeń ma okazję pokazać swój kunszt. Jest to etap jego dowartościowania.
Uczeń nie obawiając się porażki zmienia swoją postawę wobec nowych treści. Umieszcza to czego się nauczył w swoim świecie. Przenosi nowe treści do życia codziennego. Modyfikuje je, tworzy coś nowego. Sam jest wzbogacony przez transformację poznanych treści. Dopiero teraz następuje przemiana. Nauka ma dla ucznia znaczenia.
Transformacja wiedzy
Na tym etapie uczeń będzie chciał zastosować te nowe treści w życiu codziennym.
Na tym etapie lekcji nauczyciel może pobudzać wyobraźnię uczniów; będzie miał okazję inspirować i wspierać uczniów dając mu informację zwrotną.
Ten etap lekcji jest istotny i uczniowie uczą się jak przenieść treści z jednej sytuacji do drugiej.
Wykorzystanie matematyki w innej odsłonie można pooglądać w filmie pt: "21"
Jak to zrobić?
Zadania rozwijające umiejetność transformacji skupiają się na tworzeniu przekształceń nauczanych pojęć, zjawisk, myśli.
Ze względu na szeroki wachlarz wiedzy potrzebnej w życiu, wyzwaniem dla nauczyciela jest określić jak najmniejszą ilość materiału z programu aby była zgodna z wymogami podstawy programowej. Jest to typowa zamiana "ilości w jakość" czyli w głębokie opanowanie poznawanych treści. Umiejętność tworzenia lekcji zgodnie z modelem 4ALL pozwoli uczniom korzystać z wiedzy w najszerszej gamie sytuacji. Jeżeli lekcja będzie dobrze zaplanowana uczeń będzie w stanie przenieść, to czego się nauczył się do wielu różnych kontekstów i również tych poza szkołą. Chodzi o to aby uczeń zobaczył jak te nauczone treści można uogólniać.
Zadaj pytania:
Zaprojektuj
Uczniowskie lęki przed niepowodzeniem a unikanie zadań
- Lęk przed wstydem i zakłopotaniem. Kiedy coś nie wychodzi pewnie wszyscy to zauważą.
- Lęk przed obniżeniem samooceny. Kiedy coś się nie udaje to często dlatego, że jestem za głupi.
- Lęk przed utratą popularności. Kiedy mi coś nie wychodzi to rówieśnicy odsuwają się ode mnie
- Lęk przed wzbudzeniem niezadowolenia ważnych osób. Po odniesieniu porażki nauczyciele i rodzice mnie skrytykują.
Nauczyciele pośredniczą między społeczeństwem osiągnięć a światem ucznia. Przedstawiane strategie mogą pełnić rolę bufora filtrującego nadchodzące ze wszystkich stron nawoływania do bycia supermenem i jednocześnie kształtować właściwą postawę wobec osiągnięć, pokazując, że są to tylko środki a nie cel sam w sobie. Nauczyciele powinni kształtować w uczniach przekonanie o tym, że mają prawo do błędu i porażki.
Robert Axelrod-jak przygotować udany komentarz krytyczny przez ucznia:
1. Wyraź stanowisko swojego rówieśnika tak jasno i dokładnie i sprawiedliwie, aby odpowiedział on "Dzięki mogłem to tak przedstawić"
2.Wylicz punkty sporne
3.Wspomnij czego się dzięki temu nauczyłeś
4.Realizując wcześniejsze punkty nasz prawo jedno słowo krytyki pod adresem swojego rówieśnika:)
Trudne?
Kompetencje uczniowskie
Uczeń potrafi:
unaocznić początkowe doświadczenie, stworzyć kontekst zarówno dla początkowej nauki i nowej sytuacji, do której może stosować nowe treści.
dostrzec podobieństwa i różnice między sytuacjami, w których stosuje poznane treści.
Rozwija meta poznawcze umiejętności w tym refleksję i monitorowanie własnego procesu uczenia się.
Jedna z najważniejszych kompetencji XXI wieku
"Stop! to jest porażka"-kształcenie umiejętności przyjęcia kontroli nad niepomyślną sytuacją i uczynienia z niej jakiegoś pożytku czyli: minimalizowanie negatywnych następstw niepowodzenia, zmiana kierunku działania lub sięganie po dodatkowe zasoby.
Metoda prób i błędów
Popełnianie błędów jest kluczem do postępu. Oczywiście chwilami naprawdę ważne jest aby nie popełniać błędów –zapytaj o to chirurga lub pilota linii lotniczych. Są również chwile, gdy popełnianie błędów jest jedyną właściwą drogą , nie docenianą wystarczająco. Błędy są okazja do nauczenia się czegoś lub stworzenia czegoś naprawdę nowego.
Zawsze mówię moim uczniom:" zamiast wypierać się swoich błędów powinni stać się ich koneserami, którzy przyglądają im się tak jakby były dziełami sztuki". Uczeń wykorzystując konkretne aspekty błędu i podchodząc do zadania kolejny raz opiera się na tej wiedzy i nie jest to już strzał na oślep.
Naturalna uczniowska ludzka reakcja na błąd to zakłopotanie i gniew i zawsze proszę uczniów aby przezwyciężyli te emocjonalne reakcje ponieważ będą czerpać z tych błędów wszystkie możliwe korzyści i zabiorą je ze sobą przechodząc do kolejnego etapu nauki.
Wyobraź sobie...
że nigdy się nie mylisz. Pytany o jakieś zjawisko zawsze bez trudu podajesz jego wyjaśnienie. Najtrudniejsze tajemnice tego świata nie są odrobinę zagadkowe, rozumiesz ludzi, zawsze jesteś przezorny i nigdy nie popełniasz błędów.
Piękne życie? Raczej mało ekscytujące.
Jest wielu naukowców, którzy -jak się wydaje-nie popełniają w swoich pracach błędów. Zwykle nie osiągają wiele, ale to co publikują jest nieskazitelne i nie ryzykowne. Ich specjalnością jest wytykanie błędów innym, ale nikt nie wybacza im ich małych błędów. Niestety można powiedzieć, że ich najlepsze prace są niedocenione i pozostają w cieniu odważniejszych myślicieli.
Daniel C.Dennet Dźwignie wyobraźni i inne narzędzia do myślenia
Nie chcesz czuć się zawstydzonym?
Są również naukowcy, którzy są w stanie dokonać rzeczy niemądrych aby tylko uniknąć konieczności przyznania się, że mylili się w jakiejś sprawie. Najwidoczniej nie zauważyli, że Ziemia nie rozstępuje się pod tymi, którzy mówią "Masz rację popełniłem błąd". Ludzie małoduszni lubią zawstydzać i kochają wytykanie błędów. Pozwól im na to.
Nauczyć uczniów: " No cóż wtedy wydawało mi się, że to dobry pomysł..."
wszyscy kiedyś słyszeliśmy te słowa. Wrażenie to obrazuje ponurą refleksję idioty, oznakę głupoty, ale tak naprawdę to jest jeden z filarów wiedzy.Każdy uczeń, który może powiedzieć: "No cóż, wtedy wydawało się, że to dobry pomysł!" znajduje się o krok od geniuszu. To jest właśnie wyznacznik inteligencji, pamięć o naszych wcześniejszych doświadczeniach i wyciąganie z nich właściwych wniosków.